دانشجویان، افسران و ژنرالهای عزیز.

خانمها و آقایان محترم.

امروز رویداد مهمی در تاریخ آموزشکده نظامی جمشید نخجوانسکی می باشد. زیرا امور بازسازی و تعمیراتی که، ظرف یک سال اخیر در این آموزشکده انجام شده، چهره آن را به حالت کنونی درآورده است.

مایلم بیان نمایم، ما وجوه کلانی از بودجه دولت بمنظور بازسازی و ترمیم در آموزشکده نظامی تخصیص دادیم، خیلی از متخصصین سازختمان سازی را بسیج کردیم، حتی من مسؤلان هیئت وزیران را نیز جزب این کار کردم تا، آنها نظارت بر این کار داشته باشند. بنده امروز خیلی خوشحالم، مدرسه تخصصی ی که، زمانی در محل یک ساختمان مدرسه معمولی تشکیل دادیم- آموزشکده نظامی کنونی "نخجوانسکی" که یک مکان وسیعی را تحت پوشش قرار می دهد، در اینجا شرایط برای فعالیت آن در سطح عالی فراهم گردیده است.

من بدین مناسبت به شما تبریک می گویم و امیدوارم که، دانشجویان، معلمان و افسران آموزشکده از شرایط ایجاد شده در اینجا بخوبی استفاده خواهند کرد که، این هم باعث ارتقای کیفیت کار آموزش و تربیت خواهد شد.

این آموزشکده نزد من مثل فرزند خودم است. چون که معلوم است، در سال ۱۹۷۱ که، مدتی بیش از ۳۰ سال گذشته است، بنده با چه سختیهایی این آموزشکده را پایه گذاری کردم و آموزشکده تخصصی متوسطه در رشته نظامی تشکیل دادم. در موزه این آموزشکده به من گفتند که، در آن زمان ما جوانان و کودکان را جزب این واحد تحصیلی می نمودیم. ولی این کار، چندان با موفقیت نبود، زیرا خیلی ها ماهیت این را درک نمی کردند. در اولین دوره فارغ التحصیلی آموزشکده، یعنی سه سال پس از نخستین پذیرش، فارغ التحصیلان این مدرسه جمعاً ۴۹ نفر بودند. اما اکنون ببینید، آموزشکده نظامی تصور واحد ارتش بزرگی را ایجاد می کند. سالانه ۸۰۰ نفر پذیرفته می شوند، ۶۰۰ نفر از آنان در اینجا و ۲۰۰ تن دیگر در واحد نخجوان این آموزشکده. این، نتیجه زیبایی ست.

من امروز خوشبختم که، این آموزشکده که، یک زمانی آن را با سختیهایی تاسیس کردم، هم اکنون در یک همچون سطح عالیی می باشد. بنده موقع تشکیل آن می اندیشیدم که، جوانان آذری باید به خدمت نظام وظیفه بروند، اما بخاطر فراگیری رشته نظامی بایستی درس بخوانند و تحصیل کنند. در آن سالها جوانان آذربایجانی علاقه چندانی به رشته نظامی نداشتند. این، تقصیر آنها نبود. فقط، در آذربایجان این مساله طی سالهای طولانی به فراموشی سپرده شده بود. درست بمنظور ایجاد تحولی جدی در این زمینه، ما آموزشکده متوسطه تشکیل دادیم.

این آموزشکده نظامی همیشه در قلب من است، از سال ۱۹۷۱ من هر سال به اینجا آمده و با دانشجویان، معلمان و افسران ملاقات کرده ام. چرا؟ زیرا در صورتی که، من بعنوان رهبر آذربایجان دقت خود را متوجه اینجا می کردم، طبیعتاً، تمام سازمانهای دیگر هم به این کار می پیوستند. درست است، این هم با سختی انجام شد. زیرا که، انسانها هنوز نمی توانستند این را درک کنند. اما درک کردند و اکنون به آموزشکده نظامی کمک می کنند.

من در سال ۱۹۸۲ به مسکو اعزام شدم. ولی هر سال سراغ این آموزشکده را می گرفتم. به خاطر دارم، در سال ۱۹۸۴ من چند روزه به باکو آمده بودم. کارهایم زیاد بود، ولی آمدن به آموزشکده نظامی را بعنوان یکی از وظایف اصلی خودم تلقی کردم. آمدم به اینجا و اوضاع را دیدم. پس از آن رفتم مسکو و کمکهای بیشتری از آنجا به آموزشکده فرستادم. بدین ترتیب، آموزشکده نظامی رشد می یافت. ولی متاسفانه، در سالهای ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۰ فقدان حکومت، هرج و مرج و نابسامانی در آذربایجان در اینجا نیز تاثیرگذار گردید. توجه بحد کافی به آموزشکده

نشده بود.

زمانی که، من مجدداً بر سر حکومت آذربایجان آمدم، سراغ گرفتم. ریاست شورای وزیران تصمیم بی اهمیت اخذ کرده بود که، این آموزکده در حد مدرسه ابتدایی نظامی باشد و به وزارت دفاع واگذار گردد. چطور یعنی، مدرسه ابتدایی نظامی؟ اینکه، در مدرسه ی متوسطه با سطح عالی است. پذیرفته شدگان به این آموزشکده، فارغ التحصیلان کلاس هشتم می باشند. مدت سه سال در اینجا درس خوانده و تحصیلات متوسطه اخذ و همزمان تحصیلات نظامی نیز دریافت می کنند. گذاشتن اسم این بعنوان مدرسه ابتدایی نظامی، نهایت بی توجهی و بی اعتنایی نسبت به آن بود و بمنزله عدم درک اهمیت این به شمار می رفت. طبیعتاً، این مساله موجب نگرانی من شد. سپس بنده سراغ آموزشکده را گرفتم و تمایل داشتم به اینجا بیایم.

در سال ۲۰۰۰ می رفتم از مدرسه نظامی عالی بازدید بعمل آورم که، گفتم مایلم به آموزشکده نظامی هم سر بزنم. به من گفتند که، جناب رئیس جمهور، آنجا در چنان شرایطی ست که، اکنون رفتن شما به آنجا مساعد نمی باشد. بعد از این من خیلی نگران شدم و به کابینه وزرا، وزیر دفاع و دیگر وزارتخانه ها دستور دادم تا، در اینجا همه چیز تعمیر و بازسازی شود، ساختمانهای جدیدی احداث گردد و سامان پذیرد. این کار را انجام دادند.

یک بار به من گزارش دادند که، همه کارها تکمیل یافته است. ولی بعداً معلوم شد که، خوابگاه و سالن ورزش وجود ندارد، اما گفتند که همه چیز آماده است. بنده دستورات علاوه دادم، وجوه بیشتری تخصیص دادم. خوابگاه نیز ساخته شد، سالن ورزش هم احداث گردید، هم حوض و هم دیگر امکانات برقرار شد. اکنون اینجا را ببینید، آدم قلباً خوشحال می شود. یک شهرک بزرگی ست. در اینجا درس خواندن و تحصیل کردن، خودش یک سعادت است. لذا جوانان ما با علاقه به رشته نظامی، وارد این آموزشکده شده و تحصیل می کنند و اکثر آنان نیز از اینجا راهی مدارس نظامی عالی می شوند. بدینوسیله، ما ارتش خود را قدرتمندتر می سازیم و شرایط برای تامین ارتش با افسران دارای تحصیلات عالیه فراهم می نماییم. ما در روز دوشنبه سالگرد تاسیس آموزشکده نظامی "جمشید نخجوانسکی" را در کاخ رسپوبلیکا برگزار خواهیم کرد. در آنجا صحبت جامعتری خواهیم داشت. ضمن گفتن این سخنان، مایلم اشاره بر وضعیت سابق در اینجا و اکنون شرایط زیبای آن پس از بازسازی و مرمت داشته باشم.

فرزندان عزیز.

دانشجویان عزیز.

بنده اطمینان دارم که، در اینجا سعی خواهید کرد با نمرات عالی درس بخوانید. از لحاظ جسمی خودتان را تقویت خواهید کرد. دانش مورد نیاز را بمنظور ورود به مدارس عالی نظامی فرا خواهید گرفت و در آینده افسران گرانقدر آذربایجان خواهید بود، با خدمت در ارتش، خدمات خود را در امر دفاع از آذربایجان انجام خواهید داد. و مهمتر آنکه، ما هیئت افسران قوی بمنظور آزادسازی سرزمینهای تصرف شده آذربایجان از اشغالگران ارمنی خواهیم داشت.

بنده برای همه شماها آرزوی تندرستی دارم، در امر تدریس و تربیت موفقیت آرزومندم و امید دارم که، اعتماد نسبت به شما را برآورد خواهید ساخت. سپاسگزارم.

© aliyev-heritage.org