Przemówienie Prezydenta Republiki Azerbejdżanu Hejdara Alijewa podczas ceremonii otwarcia ponownie odnowionego Sobora Świętych Niewiast Niosących Wonności w Baku - 24 marca 2003 roku


Szanowny Panie Biskupie Bakijski i Nadkaspijski!

Szanowni przedstawiciele duchowieństwa rosyjskiego!

Szanowni Państwo!

Gratuluję wszystkim tak wielkiego wydarzenia w życiu prawosławnych chrześćjan Azerbejdżanu, jak również w życiu całego Azerbejdżanu – otwarciem katedry w Baku.

Ten sobór, jak również cała religia chrześcijańska i muzułmańska, przeszły w XX stuleciu przez wiele skomplikowanych okresów, doznały wielu cierpień. To jest sobór, który był miejscem odbywania obrzędów religijnych rosyjskiej ludności prawosławnej przez wiele dziesięcioleci, w roku 1920 sobór zamknięto, zaś biskupa zniszczono. Taka dola spotkała również inteligencję azerbejdżańską i azerbejdżańskich działaczy religijnych. W latach 20-30 wielu z nich bezwinnie represjonowano, pozbawiono wszystkiego.

Lecz los zdecydował tak, że na początku lat 90-ch rozpadł się Związek Radziecki, w wyniku czego Azerbejdżan uzyskał swoją niepodległość państwową. I naturalnie naród Azerbejdżanu, rząd azerbejdżański korzystając się ze swobody i niepodległości zaczęły budować swoje życie w sposób uważany za najbardziej właściwy. W związku z tym w Azerbejdżanie zaczęto odnawiać wiele z tego, co w przeszłości służyło dobru wszystkich społeczności mieszkających w Azerbejdżanie, w tym również tę katedrę.

Ale nie od razu udało się zabrać do tej sprawy, ponieważ w 1990 roku wskutek wiadomych wydarzeń część rosyjskiej ludności prawosławnej wyjechała z Azerbejdżanu, pozostałe zaś ludzie, jak również cały naród Azerbejdżanu, przeżywały naprawdę ciężki okres swego życia. Jednak, jak Państwo wiedzą, zaczynając od roku 1993, zaczęliśmy zaprowadzać porządek w kraju i postępowo zapewniliśmy wprowadzenie w państwie stabilności polityczno-społecznej.

Niepodległe państwo azerbejdżańskie realizuje aktualne zadania polityczne, buduje demokratyczne społeczeństwo i państwo prawa. Patrząc z perspektywy ubiegłych lat można stwierdzić osiągnięcie dobrych wyników  w tym zakresie. Dużo z zakazanego za czasów władzy radzieckiej odnowiono, przekazano do korzystania ludziom, w tym założono episkopat, który jeśli się nie mylę w roku 1998 uzyskał status Bakijskiego i Nadkaspijskiego. A propos funkcjonował również za władzą radziecką, to znaczy episkopat Bakijski i Nadkaspijski istniał przez wiele dziesięcioleci aż do roku 1934, lecz później to wszystko zlikwidowano. Chwała Bogu, udało nam się to wszystko odnowić i dać prawosławnym chrześcijanom, jak również wszystkim innym chrześcijanom, możliwość korzystania z tej instytucji religijnej, teraz jest wynik działalności i procesu odnowienia tej starożytnej świątyni.

W związku z tym wykonano dużą pracę. Gratuluję Panu Przewielebnemu Biskupowi tych wysiłków, których Pan dołożył w celu odnowienia tej świątyni, jak również wysokiej oceny zasługuje działalność Azerbejdżanina – biznesmena rosyjskiego Ajdyna Kurbanowa, który dużo zrobił dla odnowienia katedry.

I w dniu dzisiejszym słusznie otrzymał pozdrowienia ku jego czci i wysoką nagrodę ze strony Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. W Azerbejdżanie od czasów starożytnych mieszkali przedstawiciele wielu narodów, istniały rozmaite konfesje religijne. Azerbejdżan i naród Azerbejdżanu zawsze cechowała tolerancja religijna. Cieszę się że ten fakt konstatowano przez wszystkich obecnych, ponieważ to naprawdę tak jest. Nigdy w Azerbejdżanie nie było żadnych konfliktów z powodu nienawiści religijnej. Nawet w ciężkim okresie końca 80-ch – początku 90-ch lat przeszłego stulecia nie odnotowano żadnych czynników negatywnych o podobnym charakterze. Dziś w niepodległym Azerbejdżanie stworzyliśmy wszystkie warunki dla swobody każdego człowieka, w tym również dla swobody deklarowania przynależności religijnej oraz swobody sumienia. Każda osoba niezależnie od tego, do której religii należy, jest częścią tej religii. Jednak ten fakt nie przeszkadza ludności Azerbejdżanu żyć w dobrej zgodzie i porozumieniu, między ludźmi nie ma żadnej różnicy z powodu ich przynależności religijnej lub narodowej. W związku z tym chciałbym szczególnie podkreślić wspólną działalność duchowieństwa azerbejdżańskiego zwłaszcza najświętszego szejka Allahshukur Pashazadeh, przewielebnego biskupa Aleksandra i kierownika żydowskiej parafii religijnej, a także chciałbym odznaczyć, że nawiązali ze sobą dobre stosunki przyjacielskie i porozumienie. Uważam, że takie stosunki wzajemne między konfesjami religijnymi w Azerbejdżanie mogą służyć przykładem dla wielu krajów. Serdecznie dziękuję naszym kierownikom religijnym za te dobre sprawy, wierzę że nadal będą poszerzali i rozwijali tę współpracę.

Innymi słowy rosyjska ludność prawosławna odczuwa siebie dobrze i jako Prezydent dziś oświadczam, że ludzie mogą nadal żyć w Azerbejdżanie, pracować, zajmować się swoją ulubioną sprawą, aktywnie uczestniczyć w życiu społecznym naszego kraju – będę tylko wdzięczny za to. Myślę, że otwarcie tej katedry będzie sprzyjało dalszemu zjednoczeniu chrześcijan prawosławnych oraz wszystkich innych, a razem z tym będzie sprzyjało rozwojowi i zamocowaniu stosunków przyjacielskich między narodami zamieszkującymi Azerbejdżan.

W związku z tym chciałbym powiedzieć o naszych dobrych stosunkach z Rosją. Między Rosją a Azerbejdżanem istnieją stosunki partnerskie i przyjacielskie. Wysoko cenimy te stosunki, żądamy ich dalszego rozwoju i umocowania, wykorzystujemy wszystkie możliwości do prowadzenia współpracy ekonomicznej. Wizyta Prezydenta Rosji pana Putina do Azerbejdżanu, jak również rewizyta Prezydenta Azerbejdżanu do Rosji, a także inne nasze liczne spotkania dają nam możliwości do analizy naszych stosunków na każdym etapie i przedsięwzięcia odpowiednich środków do ich rozwoju. W obecnej chwili otwarcie tej katedry jest również krokiem w sprawie dalszego rozwoju stosunków międzypaństwowych między Rosją a Azerbejdżanem.

Jeszcze raz chciałbym pogratulować wszystkim tego wielkiego wydarzenia, życzę zdrowia, szczęścia, pomyślności i sukcesu w pracy każdemu chrześcijaninowi prawosławnemu, każdemu mieszkańcowi Azerbejdżanu.

Szanowni przyjaciele, panie biskupie Bakijski i Nadkaspijski, przewielebny Panie Aleksandrze!

Stając na czele prawosławnego duchowieństwa Azerbejdżanu Pan razem z tym bierze aktywny udział w życiu społecznym naszego kraju i robi wszystko dla utrwalenia stosunków między narodami Rosji i Azerbejdżanu. W związku z tym odznaczyłem biskupa eparchii Bakijskiej i Nadkaspijskiej Aleksandra najwyższą nagrodą Azerbejdżanu – Orderem Sławy. I korzystając z okazji chciałbym tutaj, w tej uroczystej chwili, w Państwa obecności wręczyć Panu Aleksandrowi tę wysoką nagrodę i złożyć życzenia dobrego zdrowia, szczęścia, pomyślności i wielkich sukcesów w jego tak ważnej działalności.

GazetaPracownik Bakijski”, 28 marca 2003 roku