1 i 2 stycznia

Nowy Rok

Nazwa miesiąca stycznia pochodzi od imienia boga Janusa w różnych językach światu (ang. January). Jest pierwszym miesiącem roku według kalendarza gregoriańskiego. Kalendarz gregoriański został wprowadzony w roku 1582. W Rosji zgodnie z Dekretem  Piotra I w państwie ustanowiono jako obowiązujący kalendarz juliański. Według tego Dekretu, pierwszy stycznia - dzień narodzin Jezusa Chrystusa przyjęto jako początek roku, a XVIII stulecie zaczęło się od dnia 1 stycznia 1701 roku.

W roku 1918 zgodnie z dekretem wydanym przez głowę rządu Rosji Radzieckiej W.I. Lenina kraj przeszedł na kalendarz gregoriański. W taki sposób, jeżeli dotychczas nowy rok zaczynał się w dniu 13 stycznia, obecnie ta różnica została usunięta i Nowy Rok przypada i obchodzi się pierwszego stycznia, który jest dniem wolnym od pracy.

W Republice Azerbejdżanu też posługuje się tym kalendarzem, a dzień 1 stycznia również jest dniem świątecznym wolnym od pracy. 

Od 2006 roku dni 1 - 2 stycznia stały się dniami świątecznymi, które obchodzone są uroczyście jako święta wolne od pracy.

Uwaga: Od 2006 roku obowiązuje zasada zgodnie ze którą, jeżeli dzień świąteczny przypada na dzień wolny od pracy, kolejny dzień staje się dniem wolnym od pracy automatycznie.

20 stycznia

Dzień ogólnonarodowego smutku

Dzień 20 stycznia 1990 roku, został zapisany w historii azerbejdżańskiego narodu jako tragedia Krwawego Stycznia.
Popełniony tego dnia przez armię byłego Państwa Sowieckiego potworny akt terroryzmu przeciwko ludności azerbejdżańskiej na zawsze pozostanie czarną kartą w historii cywilizacji i jedną z najgorszych zbrodni przeciwko ludzkości.                       

Była to masakra pokojowo nastawionej ludności, która stanęła w obronie wolności narodowej i terytorialnej integralności swojego kraju. W rezultacie masowego terroru zabito i zraniono setki niewinnych ludzi. I tym razem ponownie została zademonstrowana całemu światu przestępcza natura totalitarnego ustroju radzieckiego na progu swojego upadku.

Wielki kontyngent Armii Radzieckiej, jednostki do zadań specjalnych i oddziały wewnętrzne wkroczyły do Baku mordując ze szczególnym okrucieństwem i popełniając bezprecedensowe przestępstwa. Komunistyczna dyktatura nie miała skrupułów, aby powtórzyć w Azerbejdżanie - w tym czasie jednej z republik Związku Radzieckiego - tego, co zrobili podczas inwazji na Węgry, Czechosłowację i Afganistan. W tym czasie Azerbejdżan był narażony na agresję ze strony sąsiedniej Armenii.
W takiej sytuacji radzieckie władze nie tylko nie próbowały zapobiec konfliktowi, ale wręcz przeciwnie, włączyły żołnierzy, oficerów a nawet kadetów ormiańskiej narodowości z miast Stawropol, Krasnodar i Rostov przydzielając ich do formacji okupujących Azerbejdżan.

Kontyngent wojskowy, który wkroczył do Baku - liczący 60 tysięcy żołnierzy, według niektórych danych - przeszedł \"wszechstronne” szkolenie psychologiczne, aby wypełnić \"zadanie bojowe” następująco (fragment ze sprawozdania niezależnych ekspertów wojskowych organizacji \"Tarcza”): \"byliście odtransportowani do Baku, aby chronić Rosjan - ludność miejscowa brutalnie ich morduje; ekstremiści poumieszczali snajperów na dachach budynków wokół koszarów Salyan (miejsce w Baku, gdzie stacjonował główny garnizon wojskowy), jedynie na tym terytorium rozmieszczono 110 stanowisk strzelniczych; budynki i mieszkania pełne są rebeliantów z Narodowego Frontu Azerbejdżanu, którzy są rozmieszczeni, aby spotkać was z potężnymi karabinami maszynowymi.

Kierownictwo Imperium Radzieckiego z Michaiłem Gorbaczowem na czele zręcznie oszukiwało grając \"rosyjską i ormiańską kartą” w Baku. Rzekomo jednostki były wysłane do Baku, aby chronić Rosjan i Ormian, rodziny służących tam żołnierzy i zapobiegać wyczynom \"nacjonalistów-ekstremistów”. W rzeczywistości to było nic innego jak oczywista hipokryzja i zuchwałe kłamstwo. Jeśli nawet argumenty radzieckiego kierownictwa byłyby bliskie prawdzie, nie byłoby konieczności wysyłać do Baku uzbrojonych po zęby oddziałów. W tym czasie w Baku było 11,5 tysiąca żołnierzy Oddziałów Wewnętrznych, liczne jednostki wojskowe garnizonu w Baku i siły powietrzne. Sztab 4-tej Armii również był w Baku.

Jednak, brutalnie naruszając punkty artykułu 199 Konstytucji ZSRR i artykuł 71 Konstytucji Azerbejdżańskiej SRR (Socjalistycznej Republiki Radzieckiej), Michaił Gorbaczow podpisał Rozkaz o wprowadzeniu 20 stycznia stanu wyjątkowego w Baku. Natomiast grupa do zadań specjalnych KGB \"Alfa” wysadziła w powietrze generator Azerbejdżańskiej Telewizji Państwowej przerywając transmisję telewizyjną dzień wcześniej, 19 stycznia o 19:27. Późnym wieczorem oddziały wojskowe wkroczyły do miasta, mieszkańcy którego nie byli poinformowani o wprowadzeniu stanu wyjątkowego i przygotowani na tragedię. 

9 osób zostało zabitych zanim rozkaz Gorbaczowa nabrał mocy o 00:00 20 stycznia. Stan wyjątkowy w Baku ogłoszono przez radio dopiero o 7:00 rano 20 stycznia. Do tego czasu liczba ofiar śmiertelnych wyniosła 100 osób, podczas gdy w tym samym czasie znajdujące się na wysokich stanowiskach osoby wysłane przez Gorbaczowa do Azerbejdżanu pewnie oświadczały, że stan wyjątkowy nie zostanie wprowadzony. Tak właśnie wyglądała okropna maska kierownictwa radzieckiego imperium z Michaiłem Gorbaczowem na czele, który splamił swoje ręce krwią niewinnych ludzi, a potem otrzymał Nagrodę Nobla (?!)...

Czołgi i opancerzone transportowce, razem z żołnierzami nieubłaganie strzelającymi do wszystkiego i wszystkich dookoła, niszczyły wszystko, co znalazło się na ich drodze na ulicach Baku. Kule docierały do ludzi nie tylko na ulicach, ale także w autobusach i ich własnych mieszkaniach. Nawet karetki pogotowia wiozące rannych narażone były na ostrzał. W rezultacie 137 osób zabito, około 700 osób było rannych i ponad 800 bezprawnie aresztowanych.

 26 lutego 

Dzień pamięci ludobójstwa w chodżały i smutku narodowego 

W nocy z 25 na 26 lutego 1992 roku siły zbrojne Armenii, przy bezpośrednim uczestnictwie składu osobowego i broni pancernej będącej na stanie 366 rosyjskiego pułku strzeleckiego armii byłego ZSRR stacjonującego w Chankendi napadły na miasto Chodżały.

Szturmowanie miasta poprzedzał zmasowany obstrzał z dział artyleryjskich, ciężkiej artylerii wojennej, który zaczął się jeszcze 25 lutego wieczorem. W wyniku tego w mieście wybuchł pożar i do godziny piątej 26 lutego rana całe miasto było ogarnięto ogniem. Mieszkańcy miasta, którzy pozostali w ogarniętych ogniem domach, ich ilość wynosiła ponad 2500 tysięcy osób, byli zmuszeni do opuszczenia swoich domów ojczystych z jedyną nadzieją dotrzec do miasta Agdam - centrum rejonowego, który był najbliższą miejscowością zaludnioną przeważnie przez Azerów.

Lecz tych zamiarów nie udało się zrealizować. W nocy z 25 na 26 lutego 1992 roku siły zbrojne Armenii, i ormiańskie oddziały Górnego Karabachu Azerbejdżanu, przy bezpośrednim uczestnictwie składu osobowego i broni pancernej pułku strzeleckiego napadły na miasto Chodżały dokonały napadu i wymordowały cywilnych mieszkańców ze szczególnym okrucień­stwem. W wyniku zamordowano 613 mieszkańców, w tym 63 dzieci, 106 kobiet, 70 starców.

8 rodzin zniszczono całkiem. 25 dzieci straciły obojga rodziców. 130 dzieci straciły jednego z rodziców. Zraniono 487 osób, 76 z których to były dzieci.  Ilość osób, które stały się zakładnikami, wyniosła 1275. 150 osób zaginęło bez wieści.

Wyrządzono kolosalną szkodę wobec państwa oraz osobistego majątku obywateli kraju. Wartość wyrządzonej szkody wynosi 5 miliardów rubli (według cen w kwietniu 1992 roku).

Te liczby relacjonują o najbardziej krwawej i okropnej tragedii konfliktu Górnego Karabachu, który bierze swój początek w lutym roku 1988. 

8 marca

Międzynarodowy Dzień Kobiet

8 Marca jest Międzynarodowym Dniem solidarności kobiet w walce o równouprawnienia ekonomiczne, polityczne oraz społeczne. Decyzję co do obchodzenia Międzynarodowego Dnia Kobiet  podjęto według propozycji Klary Zetkin podczas II Międzynarodowej Konferencji Kobiet Socjalistek w roku 1910 w Kopenhadze. Po raz pierwszy to święto obchodziło się w 1911 r. w Niemczech, Austrii, Szwajcarii oraz Danii. W Rosji to święto zaczęto obchodzić od 1913 r., w Azerbejdżanie - od 1917 r. Przed rokiem 1914 święto obchodziło się w różnych dniach.  Wprowadzenie zwyczaju obchodzenia Międzynarodowego Dnia Kobiet 8 Marca stała się tradycją po tym, jak kobiety Austrii, Węgrów, Rosji, USA oraz innych państw umówiły się uważać ten dzień za dzień świąteczny.   

Od tego czasu we wszystkich krajach 8 Marca obchódzi się również jako Dzień solidarności w walce o pokój. W 1965 r. w Republice Radzieckiej Azerbejdżanu 8 Marca ogłoszono jako dzień świąteczny wolny od pracy. Po uzyskaniu przez Arezbejdżan niepodległości dzień 8 Marca zachował swój  status świąteczny.

Uwaga: Od 2006 roku obowiązuje zasada zgodnie ze którą, jeżeli dzień świąteczny przypada na dzień wolny od pracy, kolejny dzień staje się dniem wolnym od pracy automatycznie.

21 marca 

Święto Nouruz

Nouruz obchodzi się ku czci nadejścia wiosny i znamionuje spotkanie nowego roku. Pierwszy dzień wiosny w kalendarzy oznacza roczny cykl obiegu Słońca.

Historyczne korzenia święta Nouruz sięgają głębokiej starożytności, czasów proroka Zaratusztry. Jego wiek mieści się w granicach 3700 - 5000 lat od chwili powstania.

W starożytnym Babilonie  to święto obchodziło się 21 dnia miesiąca Nissan (marzec, kwiecień) i trwało 12 dni. Każdy z tych dni cechowały swoje rytuały (obrzędy), a także swoje rozrywki. Z pierwszego pamiętniku pisemnego wynika informacja, że święto Nauruz pojawiło się w 505 roku  przed nową erą.  

Islam nadał Nauruzowi odcieni religijności. Jednak wybitni krzywicielowie oświaty Ferdousi, Rudaki, Awicenna, Nizami, Saadi, Hafizi w sposób przekonywujący stwierdzali, że święto Nouruz pojawiło się na długo przed powstaniem Islamu. Z utworów poświęconych Nouruzowi można wyodrębnić Sijasetname Nizami, Nouruzname  Omara Chajjama. 

Azerbejdżan - Kraj ogniów - ma bogate tradycje, które związane są z kultem Ognia, a więc Nouruz w tym kontekście staje się symbolem rytualnego oczyszczenia z grzechów i brzydkości życia.

 Szczyt Nouruza - kiedy stary rok ustąpi drogę rokowi nowemu. I w ten czas, zgodnie ze starożytną tradycją, zaczyna się strzelać z dział i strzelb oddając honory Nouruzowi. Jeszcze w XIX wieku pisał o tym N.Dubrowin: Salwą zwiastowano nadejście wiosny w miastach i miasteczkach Azerbejdżanu. Adam Olearius, uczestnik uroczystości z okazji obchodzenia święta Nouruz w Azerbejdżanie, pisał:  Astrolog, który obliczał wysokość Słońca za pomocą urządzenia astronomicznego oraz zegaru słonecznego, w chwili połączenia dnia i nocy (równonocy) powiedział : «Nowy rok się zaczął». W tamtej chwili  rozległy się salwy, z wieżowców oraz ścian twierdz doniosła się muzyka. Właśnie tak zaczęło się święto wiosny» (1637)

Nouruz jest świętem wesołym i uwielbianym przez wszystkich, które wchłonęło tradycyjne wartości charakterystyczne dla narodu Azerbejdżanu.

Uwaga: Od 2006 roku obowiązuje zasada zgodnie ze którą, jeżeli dzień świąteczny przypada na dzień wolny od pracy, kolejny dzień staje się dniem wolnym od pracy automatycznie.

31 marca
 

Dzień ludobójstwa w Azerbejdżanie

Dzień ludobójstwa w Azerbejdżanie - obchodzi się corocznie w dniu 31 marca. W marcu-kwietniu roku 1918 w miastach Baku, Samaxi, Gubie, Mugani oraz w  Lankarnie ponad 30 tysięcy Azerów zamordowano przez Ormian, dziesiątki tysięcy osób wypędzono ze stron ojczystych. Tylko w Baku  z niespotykanym okrucieństwem zamordowano około 10 tysięcy Azerów, w miejscowości Samaxi zrujnowano 58 wsi, zabito 7 tysięcy osób (1653 kobiety,  965 dzieci). Na obszarach Guby z ziemią zrównano 122 wsi, w nagórnej części Karabachu - 150,  Zangezure - 115, w Gubernii Irewańskiej - 211, w Obwodzie Karskim - 92 wsi ; mieszkańcy tych terenów ucierpieli wskutek tej masakry bez względu na płeć i wiek ofiar. W licznych odezwach Azerów irewańskich (gazeta «Aszchawador » («Pracownik», 2 listopada 1919 roku) podawano informacje, że w ciągu krótkiego odcinku czasu w tej etnicznej miejscowości azerbejdżańskiej oraz jej okolicach zrujnowano 88 wsi, spalono 1920 domów, zamordowano 131 920 osób. W dniu 26 marca 1998 roku drogą uchwały, podjętej przez Prezydenta Republiki Azerbejdżanu Hejdara Alijewa 31 marca nadano znaczenia daty pamiętnej i ogłoszono jako Dzień ludobójstwa w Azerbejdżanie. .

9 maja

Dzień zwycięztwa nad faszyzmem

II wojna światowa (1939 - 1945) pozostała w pamięci jako czas okropnych i tragicznych cierpień dla całej ludzkości.

W czasach wojny (1941 - 1945) naród Azerbejdżanu wykazał wzór wielkiego bohaterstwa i odwagi, jak na froncie, tak również na tyłach. W ciągu krótkiego okresu w republice uformowano 87 batalionów myśliwskich, 1124 oddziały samoobrony. Przez lata 1941 - 1945 ponad 600 tysięcy  odważnych synów i córek Azerbejdżanu poszli na front w składzie oddziałów wojennych.

Dywizje Azerbejdżańskie przeszły sławną drogę bojową od Kaukazu do Berlina. Ponad 130 naszym rodakom przyznano tytuł Bohatera Związku Radzieckiego, 30 osób odznaczono orderem Sławy, 170 tysięcy żołnierzy i oficerów Azerbejdśanu odznaczono różnymi orderami i medalami Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Dwukrotny bohater Związku Radzieckiego Azi Asłanow, bohaterowie Związku Radzieckiego Israfił Mamiedow, Rusłan Wiezirow, Adil Hulijew, Zija Bunjadow, Heraj Asadow, Mielik Magierramow, Miechti Husejnzade, generałowie Machmud Abiłow, Akim Abbasow, Tarłan Alijarbiekow, Hadżibała Zejnałow oraz inne osoby, bohaterskie czyny których wpisały się do historii naszego narodu.

W republice przeprowadzono wielką pracę, celem której było przekształcenie całego ustroju gospodarczego na potrzeby frontu. W ciągu krótkiego odcinku czasu miasto Baku przekształciło się w rusznikarnię dla armii walczącej na froncie. Mimo powstających trudności nasi naftowcy wykazując wielką odwagę i bohaterstwo zaopatrywali w paliwo front i  przemysł.   

Pod kierownictwem akademika Jusifa Mamiedalijewa utworzono nową technologię uzyskania i produkowania benzyny lotniczej.  Dzięki ofiarnej pracy naszych naftowców odnotowano rekordowego wskaźnika w zakresie wydobywania nafty - 23,5 milionów ton « czarnego złota», co wyniosło 71,4 procent całej ilości nafty wydobytej w ZSRR. Ogólnie rzecz biorąc, w czasie całego okresu II wojny światowej naftowcy Azerbejdżanu wydobyli dla kraju 75 milionów ton nafty, 22 miliony benzyny i innych produktów przemysłu naftowego. Z pewnością można powiedzieć, że bakijska ropa naftowa stała się jednym z podstawowych czynników w sprawie zwycięzstwa nad faszyzmem. Warto podkreślić, co cztery z pięciu samolotów, z pięciu czołgów, pięciu samochodów pracowały na bakijskiej benzynie. Wielka Wojna Ojczyźniania stała się wyjątkowym przykładem bohaterstwa i odwagi narodu azerbejdżańskiego.

Uwaga: Od 2006 roku obowiązuje zasada zgodnie ze którą, w przypadku jeżeli dzień świąteczny przypada na dzień wolny od pracy, kolejny dzień staje się dniem wolnym od pracy automatycznie.

28 maja

Dzień Republiki

Stulecie XX weszło do historii nie tylko jako czas szybkiego rozwoju nauki i techniki, lecz również jako kontynuacja procesu odrodzenia narodowego, rozkładu imperiów kolonialnych, powstania państw narodowych.

W wyniku rosyjskiej Rewolucji lutowej 1917 padła absolutna monarchia cesarza. W kraju roizwinął się ruch narodów, których uczucia narodowe uciśnięto w czasach  panowania cesarza. W dniu 28 maja 1918 roku powstała Republika Demokratyczna Azerbejdżanu (1918 - 1920) - pierwsze świeckie państwo demokratyczne wśród krajów na wschodzie isłamskim. Utkwiła w pamięci historycznej narodu jako doświadczenie kształtowania się azerbejdżańskiego ustroju państwowego.

Od roku 1990 Dzień Republiki jest dniem przywrócenia niepodległości państwowej, obchodzi się w kraju jako święto państwowe.  

Uwaga: Od 2006 roku obowiązuje zasada zgodnie ze którą, w przypadku jeżeli dzień świąteczny przypada na dzień wolny od pracy, kolejny dzień staje się dniem wolnym od pracy automatycznie.

15 czerwca

Dzień uratowania narodowego narodu azerbejdżańskiego

W październiku roku 1991 Azerbejdżan uzyskał niepodległość. Jednak pierwsze lata niepodległości cechował kryzys władzy politycznej, kryzys podstaw państwowości  oraz wszystkich instytucji państwowych, w tym armii i organów bezpieczeństwa państwowego.  Do powstawania problemów przyczyniła się między innymi zaborcza agresja prowadzona przez Armenię. W lecie 1993 roku w Azerbejdżanie powstało realne zagrożenie wybuchu wojny domowej.  W tamte ciężkie czasy do władzy ponownie wrócił Hejdar Alijew. W dniu 15 czerwca 1993 roku Hejdara Alijewa wybrano na Przewodniczącego Najwyższej Rady Republiki Azerbejdżanu. W taki sposób dzień 15 czerwca wszedł do naszej historii jako Dzień Wyzwolenia Narodowego. W czerwcu 1997 roku Zgromadzenie Narodowe Azerbejdżanu po odpowiednim ustawowym uzgodnieniu tej kwestii z narodem ogłosiło tę datę dniem świątecznym.

Uwaga: Od 2006 roku obowiązuje zasada zgodnie ze którą, w przypadku jeżeli dzień świąteczny przypada na dzień wolny od pracy, kolejny dzień staje się dniem wolnym od pracy automatycznie.

26 czerwca

Dzień Sił Zbrojnych Republiki Azerbejdżanu

9 października 1991 r. Najwyższa Rada Republiki Azerbejdżanu uchwaliła ustawę o stworzeniu Armii.

Zgodnie z Dekretem Prezydenta Republiki Azerbejdżanu z dnia 22 maja 1998 r., 26 czerwca ogłoszono jako Dzień Sił Zbrojnych.

Uwaga: Od 2006 roku obowiązuje zasada zgodnie ze którą, w przypadku jeżeli dzień świąteczny przypada na dzień wolny od pracy, kolejny dzień staje się dniem wolnym od pracy automatycznie.

18 października

Dzień niepodległości państwowej

W dniu 30 sierpnia 1991 r. podczas nadzwyczajnej sesji Najwyższej Rady Republiki Azerbejdżanu oficjalnie proklamowano Deklarację niepodległości państwowej Republiki Azerbejdżanu.

Na sesji historycznej Najwyższej Rady Republiki Azerbejdżanu w dniu 18 października 1991 r. uchwalono jednogłośnie ustawę konstytucyjną w sprawie niepodległości państwowej Republiki Azerbejdżanu.

29 grudnia 1991 r. w Republice Azerbejdżanu odbyło się głosowanie ogólnonarodowe. Na kartkach wyborczych podawało się tylko jedno pytanie : Czy uważasz, że uchwalenie ustawy konstytucyjnej «O niepodległości państwowej Republiki Azerbejdżanu» jest słuszne ? 

Naród azerbejdżański zagłosował za niepodległością państwową.

W maju 1992 roku Zgromadzenie Narodowe Azerbejdżanu (parlament) zatwierdził hymn państwowy Republiki Azerbejdżańskiej (muzykę napisał Üzeyir Hacıbəyov, tekst -  Əhməd Cavad), po pewnym czasie ustanowiono flagę państwową, godło państwowe, które przedstawia ośmioramienną gwiazdę, pośrodku której znajduje się wystylizowany płomień.

9 listopada

Dzień flagi państwowej Republiki Azerbejdżanu

Po raz pierwszy państową flagę Azerbejdżanu wprowadzono jako narodową za czasów Azerbejdżańskiej Republiki Demokratycznej drogą podjęcia odpowiedniej uchwały w dniu 9 listopada 1918 roku ; flaga była uważana za symbol państwowy do kwietnia 1920 roku. W czasach radzieckiego okresu naszej historii tamtę flagę zamieniono na flagę Azerbejdżańskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. 

Tę flagę wzniesiono na terenie Azerbejdżanu nad budynkiem Najwyższej Rady Nachiczewana zgodnie z decyzją Zgromadzenia Narodowego Nachiczewańskiej Republiki Autonomicznej oficjalnie uchwalonej w dniu 19 stycznia 1990 roku.  Mimo to, że po upływie 8 dni ta decyzja została odwołana przez Najwyższą Radę Azerbejdżańskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej 17 listopada 1990 roku w czasie sesji Najwyższego Zgromadzenia Narodowego Nachiczewańskiej Republiki Autonomicznej pod przewodnictwem lidera ogólnonarodowego Hejdara Alijewa, flagę Nachiczewańskiej Republiki Autonomicznej ustanowiono jako państwową flagę Republiki Azerbejdżanu. W dniu 5 lutego 1991 roku zgodnie z żądaniem publiczności azerbejdżańskiej Najwyższa Rada Republiki Azerbejdżanu podjęła Uchwałę o fladze państwowej, w wyniku czego fladze trzechkolorowej nadano statusu symbolu państwowego Republiki Azerbejdżańskiej.   

W dniu 18 października 1991 roku Republika Azerbejdżanu zadeklarowała swoją niepodległąść państwową drogą podjęcia odpowiedniego prawnego protokołu konstytucyjnego, ogłaszając siebie następcą prawną Demokratycznej Republiki Azerbejdżanu, przyjmując i naśladując jej symbolikę państwową, w tym flagę państwową.

Uwaga: Od 2006 roku obowiązuje zasada zgodnie ze którą, w przypadku jeżeli dzień świąteczny przypada na dzień wolny od pracy, kolejny dzień staje się dniem wolnym od pracy automatycznie.

12 listopada

Dzień Konstytucji

Konstytucja Republiki Azerbejdżanu przyjęta w 1995 r. stała się czwartą państwową konstytucją Azerbejdżanu, odzwierciedlając jej nową modyfikację historyczną. Historia konstytucyjnego budownictwa Republiki Azerbejdżanu przypada przeważnie na okres znajdowania się w składzie ZSRR.

Pierwsza Konstytucja Azerbejdżanu została przyjęta w dniu 19 maja 1921 r. na I Ogolnoazerbejdżańskim Zjeździe Sowietów. Nowe wydanie Konstytucji Republiki Azerbejdżanu, treść którego odpowiadała wydaniu Konstytucji ZSRR 1924 r., zostało uchwalone 14 marca 1925 r. na IV Ogolnoazerbejdżańskin Zjeździe Sowietów. 21 kwietnia 1978 r. przyjęto nowe wydanie Konstytucji Azerbejdżańskiej SRR, które uwarunkowało realie nowego etapu rozwoju kraju. Z chwilą uzyskania niepodległości powstała konieczność przygotowania nowej Konstytucji. W tym celu powołano specjalną Komisję pod kierownictwem Prezydenta Hejdara Alijewa. Konstytucję przyjęto  podczas referendum w 12 listopadu 1995 roku co stało się realizacją woli narodu.

Konstytucja 1995 roku ufundowała podstawy dla rozwoju budownictwa ustroju państwowego Republiki Azerbejdżanu. Tekst Konstytucji Republiki Azerbejdżanu. Tekst jednolity Konstytucji Republiki Azerbejdżanu składa się z 5 części, 12 działów oraz 158 artykułów.

12 listopada w kraju obchodzi się jak Dzień Konstytucji Republiki Azerbejdżanu.

17 listopada

Dzień Odrodzenia Narodowego

W pierwszych dniach 1988 roku zaczęła się otwarta agresja Armenii przeciw Azerbejdżanowi. Wykorzystując pobłażliwość kierownictwa Związku Radzieckiego władzy Armenii faktycznie usankcjonowały  wypędzenie  z miejsc stałego zamieszkiwania ponad 200 tysięcy Azerów. 

W dniu 17 listopada 1988 r. na głównym place Baku - Placy Azadlıq zaczął się bezterminowy mityng publiczności Azerbejdżanu, który stał się wyrazem sprzeciwu przeciw działaniom kierownictwa Armenii oraz Kremla.

Od 1992 roku 17 listopada obchodzi się jako Dzień Odrodzenia Narodowego

31 grudnia

 Dzień Solidarności Azerbejdżańców światu

31 grudnia corocznie obchodzi się jako Dzień Solidarności Narodowej Azerbejdżańców. W świecie zamieszkują dziesiątki milionów Azerów : w Iranie (Azerbejdżan Południowy), Turcji, Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii, USA, w krajach Bliskiego Wschodu. Najbardziej liczna diaspora azerbejdżańska zamieszkuje w Rosji i liczy 1,5 - 2 miliony osób.

Po utworzeniu Republiki Azerbejdżanu status społeczny diaspory uległ pewnym zmianom, w rezultacie których zaczęła się aktywizacja wszystkich kierunków działalności diaspory na rzecz narodu azerbejdżańskiego. Zgodnie z dekretem Prezydenta od 1993 roku 31 grudnia ustanowiono jako Dzień Solidarności Narodowej Azerbejdżańców.

Uwaga: Od 2006 roku obowiązuje zasada zgodnie ze którą, w przypadku jeżeli dzień świąteczny przypada na dzień wolny od pracy, kolejny dzień staje się dniem wolnym od pracy automatycznie.

Święto Kurban Bajram

Kurban Bajram Święto Ofiarowania obchodzone jest corocznie przez cały świat muzułmański.  Religijny obrzęd składania ofiary powstał zadługo przed powstaniem Islamu.

Po drugim roku Hidżry (z arab. hidżra(t)), czasie przeniesienia Proroka Mahometa z Mekki do Medyny, znaczenie tego obrządu w świecie islamskim się poszerzyło i nabrało nowego  sensu. Tak w czasie Święta Ofiar wielu muzułmanów składa też datki pieniężne przeznaczone na pomoc biedakom i sierotom, gorąco modli się o spełnienie pragnień. Religijny obrzęd złożenia ofiary powstał po wydarzeniu z prorokiem Ibrahimem.   Ptzyśniło mu się, że ma złożyć w ofierze Bogu swego syna Izmaela jako świadectwo swego posłuszeństwa wobec Stwórcy. Wysłannik Boży Ibrahim był gotów przynieść Bogu w ofierze własnego syna Ismaila, z drugiej strony Ismail był gotów ofiarować dla Boga własne życie.

W czasie święta Kurban Bajram każdy Muzulmanin pochodzący z arystokracji ma złożyć w ofierze zwierzę i rozdać mięso ludziom biednym i sierotom. Ten akt ofiarowania przeznaczony jest do duchowego wzniesienia osoby i osiągnięcuia szczytu prawdziwej  wiary. W Koranie się mówi: \"Ałłach nie potrzebuje ani mięsa, ani krwi zwierza, jedynie twoja wiara jest dla niego najważniejsza”.

Święto Kurban Bajram obchodzi się przez 2 dni.

Uwaga: Od 2006 roku obowiązuje zasada zgodnie ze którą, w przypadku jeżeli dzień świąteczny przypada na dzień wolny od pracy, kolejny dzień staje się dniem wolnym od pracy automatycznie.

Święto Ramadan

Święty miesiąc Ramadan został ustanowiony dla muzulmanów  na drugim roki chidżry (622 r.). Miesiąc Ramadan uczy ludzi odsłonić swoje serca i dusze przed wolą Ałłacha, przechodząc próbę swojej wiary, uzyskując wzmocnienie ducha. W tym miesięcy muzulmanie przestrzegają postu, który nazywany jest orudżług.

Historia orudżługa zaczyna się w czasie drugiego roku hidżry, kiedy Prorok Muhamet ustanowił dla muzulman miesiąc Ramadan. Mianowicie w jednej z dziesięciu nocy miesięca Ramadan święta księga islamu została podarowana muzulmanom przez Ałłacha. Uważa się, że to wydarzyło się w nocy z 23 na 24, lub w nocy z 26 na 27 dzień. Ta noc nazywa się \"Qədr gecəsi” Noc Qadr (Przeznaczenia). W Koranie o tej nocy mówi się: \"Noc Przeznaczenia - lepsza niż tysiąc miesięcy. Aniołowie zstępują tej nocy na ziemię dla wypełnienia wszelkich rozkazów Allaha. Ona to pokój aż do pojawienia się zorzy porannej\" (97:1-5).

W czasie postu orudżług każdemu muzułmaninowi nie wolno spożywać żadnych pokarmów, pić żadnych napojów w porze dziennej . Poza tym, w tym miesiąciu muzułmanie powstrzymują się od palenia papierosów, a także nie uprawiają seksu. Ramadanu nie muszą przestrzegać kobiety w ciąży, karmiące dzieci, osoby chore psychiczne, żołnierzy i podróżni. Orudżług następuje w chwili pojawienia się młodego Księżyca i trwa 29-30 dni. W Koranie się mówi: Jedzcie i pijcie, aż odróżnicie nitkę białą od nitki czarnej o świcie, a potem przestrzegajcie orudż do zmierzchu (2:187).

Orudżług istniał jeszcze przed powstaniem Islamu. O tym mówi się w Koranie: \"Jak wy macie rozkaz przestrzegać orudż, tak również taki sam rozkaz dawało się waszym poprzednikom”

Orudżług zamyka święto Id al-Fitr. W ten dzień bogaci muzulmanie tradycyjnie pomagają biednym. Od roku 1993 święto Orudżług obchodzi się jako święto państwowe.

Obchodzenie święta Ramadan trwa 2 dni.