ΕΡΓΑ / ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ / 1991

Διάγγελμα του Γκαϊντάρ Αλίγιεφ προς την Κομματική Οργάνωση του Γραφείου τωνΥπουργών της Σοβιετικής Ένωσης - Μόσχα, 19 Ιουνίου 1991


Σας γνωρίζω πως αποφάσισα να αποχωρήσω από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚτης ΣΕ).

Εν τάχει θέλω να σας ενημερώσω ότι δεν ακολουθώ τη "μόδα" της εποχής, αλλά οδηγούμαι εκεί από ένα σύνολο κακών πολιτικών δρόμων και απογοητεύσεων τα τελευταία χρόνια.

Οι κύριες αιτίες που με παρακίνησαν να κάνω αυτό το βήμα είναι οι εξής:

Πρώτον: Την ερώτηση (σκέψη?) για την έξοδό μου από το ΚΚ της ΣΕ την είχα από τον Ιανουάριο του 1990, σε σχέση με την στρατιωτική επιδρομή κατά του λαού του Αζερμπαϊτζάν, που στήριξε το Πολιτικό Κέντρο και η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚ του Αζερμπαϊτζάν (ΚΕ του ΚΚ). Ως αποτέλεσμα των γεγονότων του Ιανουαρίου εκατοντάδες αθώοι ειρηνικοί κάτοικοι σκοτώθηκαν, μεταξύ αυτών παιδιά, γυναίκες και γέροι.

Κατακρίνοντας αυτή την πράξη κατά των δικαιωμάτων των πολιτών και τους Συντάγματος, στις ομιλίες μου, έλπιζα ότι η ΚΕ ΚΚΣΕ και του ΚΕ ΚΚ του Αζερμπαϊτζάν να αποκάλυπταν αυτό το έγκλημα. Περίμενα καρτερικά. Αλλά ως απάντηση στις ομιλίες μου αυτές άρχισε το κυνήγι μου από τους τυπογραφικούς οργανισμούς του κόμματος που ξεκίνησε η εφημερίδα "Πράβδα". Όλες οι προσπάθειές μου ν` απαντήσω σ` αυτά τα μέσα επικοινωνίας, διαψεύδοντας τα φανταστικά γεγονότα που ανέφεραν εναντίον μου στάθηκαν άκαρπες. Η δημοσιότητα που είχε αναγορευθεί ως μια κύρια κατάκτηση της ανασυγκρότησης, στην πράξη έγινε μονόπλευρη.

Το ΚΚ του Αζερμπαϊτζάν απέρριπτε τις επανειλημμένες εκκλήσεις των λαϊκών βουλευτών, του ανώτατου `Μετζλίς` της Αυτόνομης Δημοκρατίας του Ναχιτσεβάν του Αζερμπαϊτζάν, των διαφόρων ομάδων των πολιτών και των διανοούμενων για την αποκάλυψη των ενόχων της τραγωδίας του Ιανουαρίου.

Πέρασε ενάμισυς χρόνος και όχι μόνο δεν έκανε τίποτα κανείς για την αποκάλυψη αυτού του εγκλήματος αλλά, αντίθετα, πάρθηκαν όλα τα μέτρα για την απόκρυψή του. Όμως η ιστορία μας έχει αποδείξει πολλάκις πως όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν μπορούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε και να συγχωρήσουμε ένα αιματηρό έγκλημα.

Δεύτερον: Σαν αποτέλεσμα της υποκριτικής κεντρικής πολιτικής, επί 3 χρόνια πλέον η σύγκρουση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ του Αζερμπαϊτζάν εμφανίζεται μόνο από την πλευρά των εθνικιστών της Αρμενίας υπό την προστασία της ΚΕ ΚΚΣΕ. Η περιοχή `de facto` βγήκε από τη διοίκηση του κράτους του Αζερμπαϊτζάν.

Η εθνική κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα του Αζερμπαϊτζάν, κατά παράβαση του Συντάγματος, είχαν παραβιαστεί κατάφορα. Μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν υπάρχει πόλεμος και κάθε μέρα σκοτώνονται άνθρωποι. Και όλα αυτά στη Σοβιετική Ένωση.

Είμαι σταθερός, αν ήταν επιθυμία της διεύθυνσης του κόμματος, η διεθνής σύγκρουση σε σχέση με το Ναγκόρνο-Καραμπάχ ακόμα από 1987-88 θα μπορούσε να αποτραπεί στην αρχή της, να μην επιτραπεί η αντιπαράθεση που έφερε τόση αιματοχυσία, δυστυχία και βάσανα, τόσο στο αζερικό λαό όσο και στο λαό της Αρμενίας. Άρα αυτή η σύγκρουση ήταν αναγκαία για το πολιτικό κέντρο.

Τρίτον: Την περίοδο αυτή της δημοκρατικοποίησης όλης της κοινωνίας, η ανακήρυξη των πολιτικών ελευθερίων στο Αζερμπαϊτζάν το 1988, η προστασία της εδαφικής ακεραιότητας της Δημοκρατίας και η δημοκρατικοποίησης της κοινωνίας, πνίγηκαν από την ΚΕ του ΚΚ του Αζερμπαϊτζάν και από την ΚΕ του ΚΚΣΕ. Τα χρόνια αυτά πολλοί άνθρωποι καταπιέσθηκαν λόγω των πολιτικών τους απόψεων.

Επί ενάμισυ χρόνο δυο εκατομμύρια κάτοικοι στην πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν ζουν χωρίς καμιά βάση και σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Σ` αυτές τις συνθήκες διεξήχθηκαν οι "δημοκρατικές" εκλογές του Ανώτατου Σοβιέτ της Δημοκρατίας και πέρασε το Ψήφισμα προς όφελος της διαφύλαξης της Ένωσης. Δείχνει έλειψη σοβαρότητας να πιστέψει κανείς ότι μπορεί να ελπίσει σε δημοκρατία και λαϊκές ελευθερίες εν μέσω μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Οι δημοκρατικοί οργανισμοί εγείραν ζήτημα για το πως η απόλυτη πλειοψηφία των εκλογέων της Δημοκρατίας δεν πήρε μέρος στο Ψήφισμα, τα αποτελέσματα του οποίου, κατόπιν αυτού, κρίνονται λανθασμένα. Όμως η κομμουνιστική Αρχή του Αζερμπαϊτζάν δεν θεωρεί ότι πρέπει να εξετασθεί αυτό το ζήτημα.

Εγώ έκανα και κάνω πρόταση, παρά το νέο ενωσιακό σύμφωνο του κέντρου. Δεν είναι δεκτή η κυριαρχία μερικών κρατών μόνο στη σύνθεση ένας κυριαρχικού κράτους.

Πρέπει να παρέχεται σε όλες τις Δημοκρατίες της Ένωσης αληθινή πολιτική και οικονομική ελευθερία και αυτοτέλεια για την εθνικο-κρατική αναγέννηση. Αυτό καθόλου δεν εμποδίζει στις οικονομικές και πολιτικές σχέσεις των Δημοκρατιώνν, αντίθετα θα βοηθήσει στη ανάπτυξη των πολύπλευρων σχέσεων.

Ως λαϊκός βουλευτής του Αζερμπαϊτζάν και της Αυτόνομης Δημοκρατίας του Ναχτσιβάν, στις ομιλίες μου πολλές φορές έγειρα όλα τα αυτά τα ζητήματα και πρότεινα στο ΚΚ του Αζερμπαϊτζάν, που έχασε την επιρροή του στο λαό, να ξεφύγει από το μονοπώλιο στο κράτος και να δημιουργήσει συνθήκες για τον σχηματισμό μιας δημοκρατικής κοινωνίας και πολιτικής δημοσιότητας.

Όμως όλες οι ομιλίες και οι προτάσεις μου όχι μόνο δεν εξετάζονται από την κομμουνιστική διεύθυνση του Αζερμπαϊτζάν, αλλά και προκαλούν την διαβολή μου. Οι συντάκτες των εφημερίδων και οι δημοσιογράφοι στο Αζερμπαϊτζάν απολύονται από τη δουλειά τους για την δημοσίευση άρθρου μου.

Όλα τα ανωτέρω με ανάγκασαν να δηλώσω την έξοδό μου από το ΚΚΣΕ, αν και μου ήταν δύσκολο. Μεγάλωσα στη οικογένεια των κομμουνιστών και η ζωή μου έχει σχέση με το κομμουνιστικό κόμμα. Μπήκα στο κόμμα το 1943.

Εγώ πίστευα στο ιδανικό ΚΚ και πήρα μέρος στη πραγματοποίηση των σχεδίων του. Τώρα αυτή η πίστη καταστράφηκε.

Οι ατελείωτες δηλώσεις για το ανακαινισμένο κόμμα και για τη Ένωση των Δημοκρατίων είναι δόλος για τον λαό.

Είναι αναγκαίο να πω στο λαό τίμια και ανοιχτά ότι το κομμουνιστικό πείραμα στη χώρα μας δεν δικαιώθηκε.

Αναγνωρίζω τις δυσκολίες που εμφανίζονται μπροστά μου μετά απ` αυτές τις δηλώσεις.

Η νηφάλια ανάλυση του κομματικού δρόμου με οδήγησε στην τωρινή μου στάση. Επ` αυτού καταννοώ την ευθύνη μου.

Αφήνοντας το ΚΚΣΕ, εκφράζω το σεβασμό μου προς όλους τους τίμιους και χρηστούς ανθρώπους που ακόμα πιστεύουν και ελπίζουν.

Γκαϊντάρ Αλίγιεφ.