سخنرانی حیدر علی اف رئیس جمهور آذربایجان در اجلاس با شکوه ویژه مجمع کل سازمان ملل متحد بمناسبت پنجاهمین سالگرد تاسیس این سازمان - نیویورک،۲۲اکتبر سال ۱۹۹۵
جناب رئیس محترم جلسه!
سران محترم دولتها!
دبیر کل محترم!
خانمها و آقایان!
من بمناسبت پنجاهمین سالگرد تاسیس سازمان ملل متحد که، تحفه های بسیار بزرگی جهت تقویت صلح، امنیت و ثبات در کل جهان به ارمغان آورده است، از طرف مردم آذربایجان به شما صمیمانه تبریک عرض می کنم.
ظرف مدت نیم قرن گذشته از زمان تاسیس سازمان ملل متحد تحولات بزرگی مثبت روی داده است. این هم دال بر نوسازی جهان بشکل اساسی و اجرای اصول مندرج در منشور سازمان ملل بصورت عملی می باشد.
مهمترین نتیجه این است که، با وجود رویارویی شدید در سالهای "جنگ سرد"، اجازه برای بروز جنگ جهانی نوین داده نشده است. استعمار، جدایی و تبعیض نژادی در گذشته مانده است. ملتها امکان حل سرنوشت خود را بدست آورده، به آزادی ملی و استقلال دولتی رسیده اند.
اکنون دستیابی به استقلال دولتی و حاکمیت توسط کشورهایی که زمانی جزو اتحاد جماهیر شوروی بشمار می آمدند، رویداد تاریخی است.
ارزشهای بشری در جهان بصورت گسترده و رایج برقرار می شود. از بین اینها ایده های آزادی، دموکراسی و حقوق بشر جایگاه بخصوصی دارد. ضرورت اعمال تغییرات دموکراتیک در سازندگی سیاسی اجتماعی و دولتی، در اقتصاد و بخشهای مختلف زندگی برای بسیاری از کشورها بعنوان مهمترین عامل بوده است.
تمامی اعضای سازمان ملل متحد و مخصوصا دول بزرگ توسعه یافته اقتصادی و دارای سنن دموکراتیک، تحفه های خود را برای دستیابی به این نتایج اعطا نموده اند. ولی در اینجا نقش ویژه به سازمان ملل متحد تعلق دارد.در تاریخ بشر این سازمان ظرف ۵۰ سال به پر نفوذترین و معتبرترین سازمان بین المللی تبدیل گردیده است.
امیدوارم، مشکلات مالی پیش آمده برای کار این سازمان، در جهت فعالیت موفقیت آمیز آینده ای آن رفع خواهد شد.
تمامی اینها باعث خوشحالی ما است و احساس غرور در ما ایجاد می کند. اما دنیا هنوز هم تماما در شرایط امن، کامل و ایدآل نمی باشد. مشکلاتی هست که، اینها بایستی بصورت ریشه ای حل گردد. نقض موازین حقوق بین الملل در مناسبات کشورها، تروریسم بین المللی، گسترش سلاحهای کشتار جمعی، رفع گرسنگی و فقر و پیشگیری از فجایع محیط زیستی، از جمله چنین مشکلاتی است. ملی گرایی تجاوزکارانه و تجزیه طلبی منجر به جنگهای خونین و رنج و عذابهای بی شمار میلیونها انسان در بسیاری از مناطق جهان، خطر بزرگی برای صلح می باشد.
تجاوزگری کشور ارمنستان بر علیه جمهوری آذربایجان بیش از هفت سال است که، استمرار می یابد. این تجاوز قصد تصرف منطقه قره باغ کوهستانی کشورمان را به دنبال داراد. ارتش ارمنستان بیش از بیست درصد از خاک آذربایجان را اشغال نموده، یک میلیون نفر از هم میهنان مان که، از این سرزمینها بزور رانده شده اند، تبدیل به آوارگان گردیده و در حال حاضر در اردوگاههای موقت در شرایط دشوار و تحمل ناپذیرى بسر می برند. شورای امنیت سازمان ملل متحد افزون به چهار قطعنامه یی مبنی بر مطالبه خروج ارتش ارمنستان بدون هیچ قید و شرط از سرزمینهای اشغالی آذربایجان را بتصویب رسانده است.ولی قطعنامه ها ی مذکور از سوی نیروها ی متجاوزتحقق ﭜیدا نکرده است و بهمین دلیل روند حل مسالمت آمیز مناقشه در چارچوب گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا، هنوز نتایج مطلوبی در بر ندارد.
سران محترم دولتها و حکومتها، من امروز با مراجعه به شما و سازمان ملل متحد و سازمان امنیت و همکاری اروپا درخواست کمک مؤثر جهت حل صلح آمیز مناقشه بین ارمنستان و آذربایجان، برقراری تمامیت ارضی آذربایجان و مصونیت مرزهای شناخته شده آنرا، دارم.
ضمن تبیین اراده مردم آذربایجان اعلام می نمایم، ما تجاوزگری بهر شکل و در هر نقطه از کره زمین را محکوم می کنیم. ما خواهان صلح هستیم. ما طرفدار صلح در تمام جهان و خواهان صلح در منطقه مان هستیم، خواهان صلح و روابط حسنه با تمامی کشورهای همجوار می باشیم. من با این امید و این اطمینان، این کرسی را ترک می کنم.
از توجه تان سپاسگزارم.